Vorige maand was ik in het Koninklijk Museum voor Schone kunsten in Brussel. Vanwege een lekkage waren alle 15e en 16e eeuwse schilderijen naar een andere zaal verhuisd. Geen geringe operatie. Een film liet zien hoe zo'n verhuizing in zijn werk gaat. Omzichtig en uiterst secuur werd een groot altaarstuk van de muur gehaald. Mannen met witte handschoentjes schoven zwarte rubberen kussentjes onder de lijst, waarin zij... pff pfff wat lucht pompten, zodat de lijst centimeter voor centimeter omhoog kwam... Adembenemend spannend vond ik het.
 |
| Vermeer - Meisje met de parel |
Een paar weken later was ik op een stille maandagmiddag voor een lezing in een 'gesloten' Gemeentemuseum. Op twitter las ik dat het Mauritshuis die dag haar meesterwerken in het Gemeentemuseum aan het ophangen was. Ik zag direct de filmbeelden weer voor me en bedacht me hoe gaaf ik het zou vinden om zelf zo'n verhuizing mee te maken. Ik besloot het gewoon te vragen en stuurde een tweet naar het Mauritshuis. Al gauw kreeg ik antwoord:
Bijzondere ontmoetingen
Daar zat ik ineens met conservatoren en directeuren van Mauritshuis en Gemeentemuseum aan de lunchtafel. KNOCKaRT lazen ze op mijn naamkaartje, dat kenden ze nog niet. Wat deed ik precies? Ik antwoordde en vroeg zelf honderduit. Ik wilde natuurlijk alles weten over de verbouwing van het Mauritshuis, de verhuizing van de meesterwerken en nieuwe tentoonstelling in het Gemeentemuseum.
Tijdens de wandeling van restaurant Gember naar het museum liep ik naast Emilie Gordenker, directeur van het Mauritshuis. Het gesprek ging over social media en ik vroeg: "Doen jullie ook mee met collectievissen"? Het leek haar een goede manier om online zichtbaar te blijven tijdens de verbouwing. We spraken af dat ik mijn artikel over collectievissen naar de marketingafdeling zou sturen.
Tijdens de lezing belandde ik naast Mariette Haveman, hoofdredacteur van Kunstschrift. Ze gaf me een hand en las mijn naamkaartje: "KNOCKaRT... waar schrijf jij voor? Ik vertelde over mijn blog en workshops, met name die over Paul Klee. "Maakte Paul Klee zijn verven zelf?" vroeg ze. Ik moest het antwoord schuldig blijven, want ik weet het niet zeker. Maar ik vermoed van wel, zoals Klee altijd met materialen aan het experimenteren was... het kan haast niet anders. Dat ga ik nazoeken.
 |
| Vermeer - Gezicht op Delft |
De meesterwerken
Na de lezing mochten we de tentoonstelling in. De suppoost deed met een sleutel de deur voor ons open. De meesterwerken schitterden ons tegemoet. Door te kiezen voor donker gekleurde wanden is de intieme sfeer van het stadspaleis behouden en lijken de werken haast licht te geven. In de daglichtzalen van het Gemeentemuseum is de lichtval anders dan in het Mauritshuis: getemperd natuurlijk licht van boven, aangevuld met spots. De juiste belichting doet wonderen voor een goed schilderij. Ook hangen de schilderijen ruimer dan in het Mauritshuis, waardoor ze nog beter uitkomen. En schilderijen die hoog hingen in het trappenhuis van het stadspaleis hangen nu op ooghoogte, waardoor je ze beter kunt bekijken dan ooit. "Onze collectie heeft nog meer kwaliteit, dan we dachten", vonden de medewerkers van het Mauritshuis zelf. En ik kan het alleen maar met hen eens zijn.Zes eeuwen kunst onder een dak
Tot en met 30 juni 2014 logeren de topstukken uit de collectie van het Mauritshuis in het Gemeentemuseum Den Haag. In het verlengde van deze presentatie, toont het Gemeentemuseum haar eigen hoogtepunten uit de moderne kunst in een nieuwe, thematische opstelling.
Bezoek het Gemeentemuseum.
Het nieuwe Mauritshuis
Medio 2014 worden de renovatiewerkzaamheden afgerond en opent het Mauritshuis zijn deuren weer in het monumentale pand aan de Hofvijver, aangevuld met een ondergrondse foyer en het aan de overkant van de straat liggende gebouw Plein 26.
Like ons op facebook:
Gemeentemuseum
Mauritshuis
KNOCKaRTkunstnieuws
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten