Jean Tinquely en Nikki de St Phalle

Op mijn 20e maakte ik in Parijs kennis met het werk van Tinguely en De St. Phalle via hun Stravinsky-fontein: een indrukwekkend combinatie van een metalen mechaniek met felgekleurde polyester sculpturen, die voortdurend bewegen door middel van opspuitend water. Uren kon ik er naar kijken. Wat een heerlijk speels kunstwerk. Pas jaren later ontdekte ik dat de de fontein een eerbetoon is aan Stravinsky als componist van Le Sacre du Printemps, gecreëerd door Tinguely en De St. Phalle

Nikki de St. Phalle is vooral bekend door haar Nana-figuren: expressieve felgekleurde vrouwenbeelden van polyester. Ikzelf ben echter meer gefascineerd door de kinetische kunst van Jean Tinquely: ingenieuze draaiende, tingelende, rammelende mechanieken, die soms door de toeschouwer soms automatisch (bijvoorbeeld door de wind) in beweging gebracht worden. In de fontein komen de twee heel verschillende stijlen prachtig samen.

De Bonnie & Clyde van de kunst, Tinquely & De St Phalle

Deze documentaire "geeft ons een kijkje in het leven van het kunstenaarsechtpaar: "De exclusieve toegang tot persoonlijke en niet eerder gepubliceerde documenten en tekeningen, evenals de commentaren van vrienden en de kunstenaars zelf, leveren een unieke film op die inzicht geeft in het turbulente leven van Tinguely en De St. Phalle, een leven dat veel weg heeft van een kunstwerk." (Citaat Avro Cultuurgids)

Dat maakt alvast nieuwsgierig, ik ga dan ook niet meer vertellen over de levens en andere werken van de kunstenaars. Kijk zelf maar:


Ook te zien via Uitzending gemist.

De cycloop: het meesterwerk van Jean Tinguely

Een tweede documentaire gaat over de totstandkoming van 'Le cyclop': een 22 meter groot zilveren hoofd tussen vier, honderden jaren oude, eiken in de bossen van Milly-la-Forêt in Noord-Frankrijk. Het gezicht van de Cyclop (een ontwerp van Niki de Saint Phalle) is overdekt met duizenden scherven glinsterend spiegelglas. In het hoofd beweegt een gigantisch piepend mechaniek, gemaakt door Jean Tinquely. Grote goudkleurige ballen rollen over een open buizenstelsel van metaaldraad, als sinaasappels in zo'n grote persmachine. Ik heb ik dit kunstwerk nog nooit in het echt gezien, maar mijn oom heeft het mijna zijn bezoek zo laaiend enthousiast en beeldend beschreven, dat ik het mij nu levendig kan voorstellen.

Le Cyclop werd gecreëerd door een collectief van 15 internationale kunstenaars. De bouw duurde tien jaar, vervolgens waren nog vijftien jaar nodig om alle bijdrages van de kunstenaars aan het project te installeren en integreren. Het kunstwerk heette aanvankelijk Le Monstre, daarna La Tête en tegenwoordig: Le Cyclop. (bron Wikipedia)

De installatie zelf bezoeken staat hoog op mijn culturele verlanglijst. Maar eerst ga ik genieten van de documentaire. Kijk je mee?

Volg mij op twitter voor meer tips voor kunst op tv, exposities in musea en ander kunstnieuws.