Kurt Schwitters’ Ursonate is tijdloos

Een gastblog van Karin Winters over les 3 uit de schildercursus: Ontdek je eigen beeldtaal.

In les 3 van de schildercursus bij Knockart is het de beurt aan Kurt Schwitters. Nog steeds zijn we bezig met #Dada, want ook Schwitters was een Dadaïst. Op wikipedia lees je de theoretische achtergrond. Gezien mijn onderwijsachtergrond vond ik het leuk om ook op Digischool een hele pagina over Kurt Schwitters tegen te komen (in het kader van CKV natuurlijk).

Mieke vroeg ons in de mail of we er al achter waren wat Merz was.
Nou dit, alles dus:

• Merzzeichnungen (tekeningen en collages),
• Merzbilder (assemblages, schilderijen en reliëfs) en
• Merzplastike (sculpturen).
• Merzbau, dat als een ruimtelijk kunstwerk opgevat kan worden, maar eigenlijk schuurtjes zijn.

Bij de video die ik vond past de zin die Schwitter in zijn tijdschrift Merz schreef:
“Want ik vind het van onvoorwaardelijk belang, dat aan het einde het gehele leven met alles wat er gewild is daar staat, dat niets verloren gaat, zelfs niet als iets op zeker moment vals of verkeerd bleek te zijn”. Wat mij in onderstaande video trof, is dat kunstenaars van deze tijd, nog steeds inspiratie halen uit het gedicht dat tussen 1926 en 1936 ontstond. Zij overgieten de Ursonate met een technisch sausje van de 21e eeuw.

Het zet mij weer aan het denken, wat laat ik achter? Nou dit in elk geval….. maar of dat inlijstbaar wordt?